Yeniden çocuk olmak istedim, sabahları uyandığında günün planlamasını yapmadığım, oyun oynamanın zevkini yaşadığım, parkta arkadaşlarımla buluşup saatleri önemsemeden akışta eğlendiğim, düşmekten korkmadan ağaçlara tırmandığım… Yeniden çocuk olmak istedim, yağmurda ıslanmanın keyfini yaşadığım, soğuk havayı umursamadan sokaklarda gezdiğim… Yeniden çocuk olmak istedim, içimden geldiği gibi duygularımı ifade edebildiğim; üzüldüğümde ağlayabildiğim sevindiğimde kahkahalar attığım, yanağıma dokunan annemin elinin sıcaklığını hissettiğim, babamın sırtına binip kovboy olduğum… Yeniden çocuk olmak istedim, bedenim yerine varlığımın önemli olduğu, suçluluk duymadan isteklerimi gerçekleştirdiğim… Yeniden çocuk olmak istedim, içimden geldiği gibi günü yaşadığım…
Çocukken nasıl mutlu olurduk parklarda eğlenirken, saati umursamadan oyun oynarken, utanç nedir bilmeden kendimizi ifade ederken. Akşamları yatakta uykusuzluk çekmek, sabahları kalkınca planlar yapmak yoktu yaşamımızda. Zayıf veya kiloluyum önemli değildi çünkü var oluşumuz takdir edilirdi. Yaşamı sorgulamadan yaşardık, dünya kocamandı, her şey büyük biz küçüktük. Keşfetmenin zevkini yaşardın, arzu ettiklerin gerçek olurdu çünkü suçluluk bilmezdin, engel yaratan acabalar ve amalar yoktu.
Her duyduğuna inandığın, sevildiğini hissettiğin, sevgini göstermekte sorun yaşamadığın, çevrene güvendiğin, karmaşıklıkların olmadığı basit olanın değerli olduğu, affetmenin kolay olduğu, içinden geldiği gibi günü yaşadığın o zamanları hatırlıyor musun?
Büyümek sorumluluk almak, tatile bile gitmeden çalışmak, geceleri uyumadan iş yapmak, saatlerce bilgisayar ekranına bakıp göz ucuyla sokağa bakamamak, yağmurdan kaçmak, güneşten korunmak, oradan oraya koşturmak, yapmak, etmek, didinmek, çalışmak, çevrendekiler ne der dikkat etmek…
Çocukken büyümek istedik, yaşlarımız ilerledikçe kurallar geldi, ödevler geldi, sınavlar geldi, problemler oluştu, çevre sınırlama getirdi, dünya küçüldü, arkadaşlıklarında küskünlükler oldu, duygular içerde hapsoldu, zaman problem oldu, uyku sorunun oldu.
Çocukken toplumun baskısı yoktu, onun yarattığı sınırlamalar yoktu, kodlar yoktu, kurallar önemsizdi, içinden geldiği gibiydi her şey. Akışta, kontrol etmeyi önemsemeden yaşardın günü. Hislerini ifade etmeye çekinmezdin, sevgini göstermekten mutlu olurdun. Her an senin içinden geldiği gibiydi. Bir şey yapmak istediğinde utanç duymadan yapardın. Yargılamazdın kendini…
Bak şimdi hayatına neler var işe yarayan, seni mutlu eden, işte onları daha fazla yapmaya başla. Seni güldüren ne var onlarla daha fazla kahkaha at. Yağmurun altında yürümekten yeniden zevk al. İşe yaramayanları çıkar hayatından, fazlalıkları at sisteminden. Seni hareket etmekten alıkoyan ne varsa onlarla olan bağını kes. Ama onlar ne der, acaba yapabilir miyim, yalnız mı kalırım, ama olmaz ki demeden…
Doğduğunda kesilen göbek bağı ile bağımsız birey olarak geldiğin bu dünyada yeniden bağımsızlığının farkına varma zamanı. Yeniden çocuk olma zamanı. Dünya senin oyun alanın ve sen doğduğun zamanki kadar büyük halen.